Ik ben 42 jaar en momenteel werkzaam als softwaretester in een bedrijf met allemaal andere autisten. Sinds mijn diagnose, 9 jaar geleden, ben ik actief als vrijwilliger bij PAS Nederland en KlasseWonen (woonprojecten voor en door volwassenen met autisme). Kortom, ik ken tegenwoordig meer autisten dan niet-autisten, en daar ben ik heel blij mee.
Ik heb filosofie gestudeerd in Nijmegen, hoewel ik deze studie vroegtijdig heb moeten afbreken. Als ik opnieuw zou kunnen gaan studeren zou ik veel bestaande filosofische ideeën graag eens verder aanscherpen en toetsen aan de hand van de almaar groeiende kennis over autisme. Daarom lees ik tegenwoordig weer filosofieboeken, omdat te zien hoe ik daar nu, nu ik me bewust ben van mijn autisme, tegen aan kijk.
Ethiek en autisme: hebben wij daar ook nog iets over te zeggen?
Ethiek houdt zich bezig met vragen als “wat is juist handelen”, “wat is rechtvaardig”, “wat is een goed leven”. Het boek “Ethics of Autism” (D. Barnbaum, 2012) stelt dat een gebrek aan Theory of Mind de kerneigenschap is van autisme. Autisme betekent hier onder andere dat autisten geen goed inzicht hebben in andere mensen, hun gevoelens en behoeften. Aan de hand daarvan denkt de schrijver na over de invloed van autisme op goed leven, wilsbekwaamheid, gemeenschap, vriendschap, de wenselijkheid van mogelijke genezing en het krijgen van kinderen met autisme.
Maar wat vinden wíj daar eigenlijk van?
Ik wil het hebben over de problemen die ik zie in dit boek, en daarmee in bredere zin over wat het betekent dat niet-autisten dergelijke discussies hebben zonder ons.
