I am 34 years old and I currently work for the National Health Service in the UK and have previously worked in a role supporting fellow autistic adults.
I was formally diagnosed as autistic around 5 years ago although I knew I was probably autistic for much longer. Although my undergraduate degree was in English Literature, I recently studied a masters degree in Digital Documentary at University of Sussex and I have a strong passion for filmmaking and video essays.
As a queer and multiply disabled man I am interested in disability representation as well as more general themes of identity.
Ik ben 34 jaar oud en momenteel werk ik voor de Nationale Gezondheidsdienst in het VK. Hiervoor heb ik gewerkt in een ondersteunende functie voor mede autistische volwassenen.
Formeel kreeg ik de diagnose autisme ongeveer 5 jaar geleden, hoewel ik al veel langer wist dat ik waarschijnlijk autistisch was. Hoewel ik was afgestudeerd in de Engelse literatuur, heb ik recent een Masterstitel behaald in Digitale Documentaire aan de Universiteit van Sussex. Ik heb een grote passie voor het maken van films en video essays.
Queer zijnde en als meervoudig gehandicapte man, ben ik geïnteresseerd in de uitbeelding van handicaps, evenals algemenere thema’s van identiteit.
The neurotypical gaze
De neurotypische blik
In 1975 Laura Mulvey coined the term ‘male gaze’ to describe how cinema operates to bring pleasure to men through various forms of looking.
Although it has been challenged over the years for coming from a very white, cisgender and heterosexual lens it still remains a seminal text and changed the way that people thought about cinema.
This video essay will consider the ‘neurotypical gaze’ – that is how we are viewed by neurotypical people, how this partially constructs our identity and how we look back.
I acknowledge various forms of neurodiversity, however I will mostly approach this from an autistic angle as it is one of the lenses I look through (as well as appropriate for this setting).
I will start with screen images (cinema, TV, online video) then go beyond this to consider the act of looking itself.
In 1975 muntte Laura Mulvey de term ‘mannelijke blik’ om te beschrijven hoe film werkt om mannen plezier te bezorgen middels diverse manieren van kijken.
Hoewel het door de jaren heen aangevochten is omdat dit vanuit een erg witte, cisgender en heteroseksuele lens kwam, blijft het nog steeds een baanbrekende tekst en heeft het de manier waarop mensen denken over film veranderd.
Dit videoessay zal de ‘neurotypische blik’ beschouwen – dat wil zeggen hoe er naar ons wordt gekeken door neurotypische mensen, hoe dit gedeeltelijk onze identiteit vormt en hoe wij terugkijken.
Ik erken verschillende vormen van neurodiversiteit, desondanks zal ik dit vooral benaderen vanuit een autistische hoek omdat het één van de lenzen is waar ik door kijk (die daarnaast past bij dit publiek).
Ik zal beginnen met schermbeelden (film, TV, online video) om dan verder gaan met een beschouwing over het kijken zelf.
