Els is huisarts sinds 2003. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen . In 2014 kreeg zij, na haar 40e levensjaar, de diagnose syndroom van Asperger. Zij kwam op het spoor van autisme bij zichzelf, doordat andere mensen met autisme daar open over zijn, in interviews en boeken. Eind 2014 heeft zij een officiële diagnose gekregen van een GZ-psycholoog, gespecialiseerd in het herkennen van autisme bij meisjes en vrouwen.

Zij is nog druk bezig om haar leven opnieuw in te richten met de wetenschap dat ze autisme heeft. Langzamerhand licht zij steeds meer collega’s, vrienden en bekenden in. Zij heeft haar werk aangepast, soms zijn dat kleine veranderingen die het werkplezier verhogen. Met deze “gebruiksaanwijzing” van zichzelf gaat ze nu ook anders dan voorheen om met haar tijd, energie, vrienden en andere sociale contacten.

Voor wat betreft haar werk als huisarts was het een enorme schok om te beseffen dat zij zelf autisme heeft. Het is nog een zoektocht, wie zij het wel en niet vertelt. Tegelijk is zij zeer gemotiveerd om het taboe te doorbreken, dat een succesvolle (huis)arts geen autisme zou kunnen hebben. Zij weet niet of ze dankzij autisme arts kan zijn, of ondanks autisme…in ieder geval: zij is huisarts met autisme.