Samenvatting

Lange tijd en vaak nog steeds worden mensen met autisme gemotiveerd om zoveel mogelijk in te passen en zoveel mogelijk het parcours te wandelen dat als universeel wordt beschouwd (werk, relatie, gezin, sociale relaties, netwerk). Als er daarbij ondersteuning nodig is, ligt de klemtoon meestal op het wegwerken van stress, anders-zijn en lastig gedrag. Zelfs als het lijkt goed te gaan, is dat niet altijd het geval. Wat onzichtbaar blijft, zijn de inspanningen en het gevoel niet te leven maar te overleven, en niet zichzelf te kunnen zijn, niet autistisch gelukkig te kunnen zijn. Maar wat betekent autistisch gelukkig zijn en hoe passen we dat in een samenleving die eist dat eraan bijgedragen wordt, en evenwaardigheid koppelt aan participatie?

Relatie met het thema van Autminds 2016: (on)zichtbaarheid

Elementen als iemands geluk en tevredenheid in het leven zijn vaak even onzichtbaar als de inspanningen om het zo goed mogelijk te doen. Het is vaak pas als het goed fout loopt dat mensen met autisme die volop willen meedoen in de samenleving het zichtbaar maken. Dat geldt ook voor geluk. Het is niet zichtbaar, en het is niet te meten.