Ik ben historicus en filosoof en in 2014 aan de Radboud Universiteit gepromoveerd op een onderwerp binnen de geschiedenis van de (middeleeuwse) filosofie. Sindsdien werk ik aan de Open Universiteit, bij de opleiding Cultuurwetenschappen, als universitair docent filosofie. Wat mijn onderzoek betreft ben ik wat opgeschoven in de tijd; ik houd me vooral bezig met de filosofie vanaf de verlichting. Een van mijn interessegebieden is filosofie & psychiatrie, ofwel de filosofie van psychologie en psychiatrie.
Wie spreekt voor mij? Voor wie spreek ik?
DE AUTISTISCHE STEM BINNEN HET AUTISME-ONDERZOEK.
Binnen het geesteswetenschappelijke onderzoek – waaronder historisch en filosofisch onderzoek – is er een toenemende aandacht voor de ervaringen van mensen met autisme. Autisten krijgen steeds meer zelf een stem binnen het autismeonderzoek en er lijkt dan ook sprake van een autistische emancipatie: zoals de vrouw tijdens de eerste en tweede feministische golf haar stem opeiste in een door mannen gedomineerde wereld waarin vooral over vrouwen werd gesproken, zo eist nu de autist zijn of haar stem op in een door ‘normale’ mensen gedomineerde wereld waarin vooral over autisten wordt gesproken. Dit is een positieve ontwikkeling, maar gaat ook gepaard met nieuwe (filosofische) vragen.
Wie heeft er eigenlijk recht van spreken als het over autisme gaat en wie beschikt over de meeste ‘kennis’? Wiens stem zou doorslaggevend moeten zijn? Is dat vooral de stem van de specialisten, de onderzoekers, die autisme van buitenaf onderzoeken? Of is dat de stem van autisten zelf, die hun ervaringen van binnenuit kunnen beschrijven? Of ligt de waarheid weer eens in het midden?
In deze lezing zal ik op zoek gaan naar een filosofisch antwoord op deze vragen. En passant ben ik ook op zoek naar mijn eigen stem: een autistische stem in onderzoeksland. Heb ik eigenlijk wel recht van spreken als onderzoeker, als ik tegelijkertijd ook autistisch ben? En heb ik recht van spreken als autist als ik tegelijkertijd ook onderzoeker ben? Of is een autistische onderzoeker juist bij uitstek geschikt om te reflecteren op autismeonderzoek?
